ลิเธียมโบรไมด์ หรือที่เรียกกันว่า 'LiBr' เป็นสารประกอบสังเคราะห์ที่ละลายได้ง่ายในน้ำ แอลกอฮอล์ และอีเทอร์ สร้างขึ้นโดยการรักษาลิเธียมไฮดรอกไซด์ด้วยกรดไฮโดรโบรมิก แม้ว่าการประยุกต์ใช้ในการเร่งปฏิกิริยาดีไฮโดรฮาโลจิเนชันเพื่อผลิตโอเลฟินส์จะมีข้อจำกัดในด้านขนาด แต่ลิเธียมโบรไมด์ก็แสดงคุณสมบัติที่น่าสนใจ
ในสารละลายที่เป็นน้ำ ทั้งลิเธียมและโบรมีนมีความเข้มข้นของไอน้ำต่ำ สารละลายลิเธียมโบรไมด์ในน้ำเข้มข้นมีความสามารถในการละลายสารอินทรีย์ที่มีขั้ว เช่น เซลลูโลสได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ในตารางธาตุ ลิเธียม (Li) หมายถึงองค์ประกอบที่สาม เมื่อรวมกันทางเคมีกับโบรมีน (Br) ลิเธียมจะก่อตัวเป็นลิเธียมโบรไมด์ (LiBr) แม้ว่าจะมีคุณลักษณะร่วมกับเกลือแกงทั่วไป (NaCl) แต่ลิเธียมโบรไมด์ก็มีความโดดเด่นด้วยลักษณะที่อุ้มน้ำได้สูง
ลิเธียมโบรไมด์ (LiBr) เป็นตัวแทนของสารประกอบไอออนิกที่ประกอบด้วยลิเธียมและโบรมีน สูตรทางเคมีของลิเธียมโบรไมด์คือ LiBr ลิเธียมเป็นโลหะอัลคาไล มีอิเล็กตรอน 3 ตัวและมีการจัดเรียงอิเล็กตรอนเป็น 2,1 ซึ่งแสดงว่ามีอิเล็กตรอนตัวเดียวในชั้นนอกสุด ในทางกลับกัน โบรมีนซึ่งเป็นอโลหะประกอบด้วยอิเล็กตรอน 35 ตัวที่จัดเรียงอิเล็กตรอนแบบ 2,8,18,7 โดยมีอิเล็กตรอน 7 ตัวอยู่ในเปลือกเวเลนซ์
เพื่อให้ได้มาซึ่งความเสถียรที่ใกล้เคียงกับก๊าซมีตระกูลที่ใกล้ที่สุด ลิเธียมสามารถทำได้โดยการบริจาคอิเล็กตรอนหนึ่งตัว ในขณะที่โบรมีนสามารถทำได้โดยการรับอิเล็กตรอนหนึ่งตัว เป็นผลให้ลิเธียมถ่ายโอนอิเล็กตรอนหนึ่งตัวไปยังโบรมีน ซึ่งนำไปสู่การก่อตัวของพันธะไอออนิกระหว่างธาตุทั้งสอง กระบวนการนี้ช่วยให้ทั้งลิเธียมและโบรมีนบรรลุสถานะทางอิเล็กทรอนิกส์ที่เสถียร ซึ่งคล้ายกับก๊าซมีตระกูลที่อยู่ใกล้ที่สุด Kr ส่งผลให้เกิดสารประกอบ LiBr
ลิเธียม (Li) ดำรงตำแหน่งองค์ประกอบที่สามในตารางธาตุ จากปฏิกิริยาทางเคมีกับโบรมีน (Br) ลิเธียมจะก่อตัวเป็นลิเธียมโบรไมด์ (LiBr) สารประกอบนี้ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับเกลือ เช่น โซเดียมคลอไรด์ (NaCl) มีคุณสมบัติดูดความชื้นเฉพาะตัวที่แยกออกจากกัน
ด้วยคุณลักษณะนี้ ลิเธียมโบรไมด์ (ประกอบด้วยลิเธียมและโบรมีน) จึงมีประโยชน์ในการใช้งานที่หลากหลาย แม้ว่าจะเกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่ก็มีการสังเคราะห์ขึ้นโดยใช้วิธีการทางอุตสาหกรรม
การสังเคราะห์ลิเธียมโบรไมด์เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาระหว่างลิเธียมคาร์บอเนต ลิเธียม และกรดไฮโดรโบรมิก ซึ่งทั้งหมดแขวนลอยอยู่ในน้ำ ด้วยกระบวนการนี้ ลิเธียมและโบรมีนจะตกตะกอนในตัวกลางที่เป็นน้ำ
ลิเธียมโบรไมด์พบการใช้งานอย่างกว้างขวางเป็นสารดูดความชื้นในระบบปรับอากาศและเป็นเกลือที่ดูดซับความร้อนในระบบทำความเย็นแบบดูดซึม
นอกจากนี้ ลิเธียมโบรไมด์พบว่าการใช้งานเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับไฮโดรฟอร์มิเลชันและออกซิเดชันของสารประกอบอินทรีย์ เช่นเดียวกับการสลายโปรตอนและการคายน้ำ นอกจากนี้ยังใช้ในการทำให้บริสุทธิ์ของสเตียรอยด์บางชนิดที่ใช้ในวิทยาศาสตร์การแพทย์เพื่อรักษาอาการเจ็บป่วยหรือบรรเทาความเจ็บปวด
ลิเธียมโบรไมด์มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์ในฐานะยากล่อมประสาทตั้งแต่ช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 ซึ่งมีคุณสมบัติออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท โดยเฉพาะอย่างยิ่งพบการประยุกต์ใช้ในการรักษาโรคสองขั้ว
ลิเธียมโบรไมด์พบประโยชน์มากมายในด้านต่างๆ นี่คือแอปพลิเคชั่นบางส่วน:
เนื่องจากคุณสมบัติในการดูดความชื้น ลิเธียมโบรไมด์จึงทำหน้าที่เป็นสารดูดความชื้นในระบบปรับอากาศ ซึ่งมีส่วนช่วยในการดูดซับความเย็นเมื่อรวมกับน้ำ
LiBr ทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาในการสังเคราะห์โมเลกุลอินทรีย์จำนวนมาก
อุตสาหกรรมยาใช้สำหรับการสังเคราะห์ยาต่างๆ
มีบทบาทในการผลิตสารเคมีอนินทรีย์หลายชนิด รวมทั้งลิเธียมคลอไรด์และอื่นๆ
ในขณะที่ครั้งหนึ่งเคยใช้เป็นยาระงับประสาทในช่วงต้นทศวรรษ 1900 ผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ต่อระบบหัวใจและหลอดเลือดทำให้เลิกใช้
ลิเธียมโบรไมด์ใช้ในการรักษาโรคสองขั้ว
LiBr ใช้ในการเร่งปฏิกิริยาดีไฮโดรฮาโลเจนเนชันสำหรับการสังเคราะห์โอเลฟิน
ลักษณะการดูดความชื้นทำให้สามารถทดแทนตู้เย็นที่ไม่มีสาร CFC ได้อย่างเหมาะสม เนื่องจากสามารถดูดซับไอระเหยส่วนเกินได้อย่างง่ายดาย ส่งเสริมความเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม
ด้วยความสามารถในการละลายในอีเทอร์และตัวทำละลายอินทรีย์อื่นๆ ทำให้ LiBr พบการใช้งานในอิมัลชัน
โดยสรุป ลิเธียมโบรไมด์ซึ่งเป็นสารเคมีที่เกิดจากการผสมลิเธียมและโบรมีน แสดงลักษณะการดูดความชื้นที่เด่นชัด ทำให้เป็นสารดูดความชื้นที่มีค่าในระบบปรับอากาศบางระบบ การผลิตเกี่ยวข้องกับการผสมลิเธียมไฮดรอกไซด์กับโบรมีน หรือการเติมกรดไฮโดรโบรมิกลงในการกระจายตัวของลิเธียมคาร์บอเนตในน้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ลิเธียมโบรไมด์แตกต่างจากโลหะอัลคาไลโบรไมด์อื่นๆ โดยการสร้างผลึกไฮเดรตหลายผลึก
กรดโพลีแลคติกหรือที่เรียกกันทั่วไปว่า PLA เป็นโมโนเมอร์เทอร์โมพลาสติกอินทรีย์ที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ซึ่งได้มาจากแหล่งต่างๆ เช่น แป้งข้าวโพดหรืออ้อย ซึ่งแตกต่างจากพลาสติกส่วนใหญ่ที่ผลิตจากเชื้อเพลิงฟอสซิลผ่านการกลั่นปิโตรเลียมและพอลิเมอไรเซชัน การผลิต PLA ใช้ทรัพยากรชีวมวล
โซเดียมไดคลอโรไอโซไซยานูเรตที่ได้จากคลอรีนไฮดรอกซีไตรอาซีนเป็นเกลือโซเดียมที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในฐานะแหล่งของคลอรีน โดยเฉพาะในรูปของกรดไฮโปคลอรัส เพื่อจุดประสงค์ในการฆ่าเชื้อโรคในน้ำ
โพรพิลีนคาร์บอเนตเป็นส่วนประกอบที่ได้จากปิโตรเลียมที่ใช้ในผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอาง ทำหน้าที่เป็นตัวทำละลาย ละลายส่วนผสมอื่นๆ และช่วยปรับความหนาของสูตร ช่วยเพิ่มเนื้อสัมผัสของผลิตภัณฑ์และความสามารถในการกระจายตัว โพรพิลีนคาร์บอเนตถือว่าปลอดภัยสำหรับใช้ในเครื่องสำอางที่ระดับความเข้มข้นที่ใช้โดยทั่วไป ตามการประเมินความปลอดภัย
© 2022 สงวนลิขสิทธิ์
