แม้จะมีความแตกต่างกันในด้านวัตถุดิบ แต่ PLA ก็สามารถผลิตได้โดยใช้อุปกรณ์เดียวกับพลาสติกปิโตรเคมี ทำให้กระบวนการผลิตค่อนข้างคุ้มทุน ในฐานะพลาสติกชีวภาพที่ผลิตมากเป็นอันดับสอง (รองจากแป้งเทอร์โมพลาสติก) PLA มีความคล้ายคลึงกันกับโพลีโพรพิลีน (PP) โพลีเอทิลีน (PE) และโพลีสไตรีน (PS) ในขณะเดียวกันก็สามารถย่อยสลายได้ทางชีวภาพ
PLA เป็นโพลีเอสเตอร์ประเภทหนึ่งที่สร้างขึ้นจากการหมักแป้งพืชที่ได้จากพืช เช่น ข้าวโพด มันสำปะหลัง ข้าวโพด อ้อย หรือเยื่อหัวบีท น้ำตาลในวัสดุหมุนเวียนเหล่านี้ผ่านกระบวนการหมักและเปลี่ยนเป็นกรดแลคติค ซึ่งนำไปใช้ในการผลิตกรดพอลิแล็กติก (PLA)
คุณสมบัติของวัสดุของ PLA ทำให้เหมาะสำหรับการใช้งานที่หลากหลาย รวมถึงการผลิตฟิล์มพลาสติก ขวด และอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ย่อยสลายได้ เช่น สกรู หมุด แผ่น และแท่งที่ออกแบบมาเพื่อย่อยสลายภายใน 6 ถึง 12 เดือน PLA ยังใช้เป็นวัสดุห่อหุ้มเนื่องจากความสามารถในการหดตัวภายใต้ความร้อน นอกจากนี้ จุดหลอมเหลวต่ำทำให้เหมาะสำหรับงานพิมพ์ 3 มิติ อย่างไรก็ตาม PLA ที่มีอุณหภูมิการเปลี่ยนสถานะคล้ายแก้วต่ำไม่เหมาะสำหรับภาชนะบรรจุเครื่องดื่มร้อน
การผลิต PLA ใช้พลังงานน้อยลง 65% เมื่อเทียบกับพลาสติกทั่วไป และสร้างก๊าซเรือนกระจกน้อยลง 68% นอกจากนี้ยังปราศจากสารพิษ อย่างไรก็ตาม อัตราการย่อยสลายจะช้าภายใต้อุณหภูมิปกติ โดยมีการศึกษาที่แสดงให้เห็นการย่อยสลายน้อยที่สุดหลังจากจมอยู่ในน้ำทะเลที่อุณหภูมิ 25°C เป็นเวลาหนึ่งปี PLA สามารถย่อยสลายได้โดยการไฮโดรไลซิส การย่อยสลายด้วยความร้อน หรือการย่อยสลายด้วยแสงเมื่อสัมผัสกับรังสียูวี
PLA มีข้อดีกว่าวัสดุอื่นๆ หลายประการ ได้แก่:
เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเมื่อกำจัดอย่างเหมาะสม
ใช้งานง่ายในการพิมพ์ 3 มิติ
ปลอดภัยสำหรับภาชนะบรรจุอาหารและเครื่องมือแพทย์
มีให้เลือกทั้งแบบคอมโพสิตและสีสำหรับคุณสมบัติและรูปลักษณ์ที่แตกต่างกัน
สามารถเชื่อมด้วยตัวทำละลายโดยใช้ไดคลอโรมีเทน
อย่างไรก็ตาม การใช้ PLA มีข้อเสียบางประการ ได้แก่:
ทนความร้อนต่ำ
ความแข็งแรงค่อนข้างต่ำ
การประมวลผลของเครื่องจักรที่ท้าทาย
สรุปได้ว่า Polylactic Acid (PLA) เป็นเทอร์โมพลาสติกที่สามารถหมุนเวียนและย่อยสลายได้ทางชีวภาพซึ่งพบการใช้งานในอุตสาหกรรมต่างๆ ลักษณะที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ง่ายต่อการใช้งานในการพิมพ์ 3 มิติ และความเหมาะสมสำหรับการใช้งานด้านอาหารและการแพทย์ทำให้เป็นตัวเลือกยอดนิยม อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดรวมถึงความต้านทานความร้อนต่ำ ความแข็งแรงค่อนข้างต่ำ และความยุ่งยากในการประมวลผลของเครื่องจักร
กรดโพลีแลคติกหรือที่เรียกกันทั่วไปว่า PLA เป็นโมโนเมอร์เทอร์โมพลาสติกอินทรีย์ที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้ซึ่งได้มาจากแหล่งต่างๆ เช่น แป้งข้าวโพดหรืออ้อย ซึ่งแตกต่างจากพลาสติกส่วนใหญ่ที่ผลิตจากเชื้อเพลิงฟอสซิลผ่านการกลั่นปิโตรเลียมและพอลิเมอไรเซชัน การผลิต PLA ใช้ทรัพยากรชีวมวล
โซเดียมไดคลอโรไอโซไซยานูเรตที่ได้จากคลอรีนไฮดรอกซีไตรอาซีนเป็นเกลือโซเดียมที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในฐานะแหล่งของคลอรีน โดยเฉพาะในรูปของกรดไฮโปคลอรัส เพื่อจุดประสงค์ในการฆ่าเชื้อโรคในน้ำ
โพรพิลีนคาร์บอเนตเป็นส่วนประกอบที่ได้จากปิโตรเลียมที่ใช้ในผลิตภัณฑ์ดูแลผิวและเครื่องสำอาง ทำหน้าที่เป็นตัวทำละลาย ละลายส่วนผสมอื่นๆ และช่วยปรับความหนาของสูตร ช่วยเพิ่มเนื้อสัมผัสของผลิตภัณฑ์และความสามารถในการกระจายตัว โพรพิลีนคาร์บอเนตถือว่าปลอดภัยสำหรับใช้ในเครื่องสำอางที่ระดับความเข้มข้นที่ใช้โดยทั่วไป ตามการประเมินความปลอดภัย
© 2022 สงวนลิขสิทธิ์
